Που πάει να πει «Υπέροχα λάθος» σύμφωνα με τον Λατίνο ποιητή Οράτιο. Από μικρή μου έλεγαν οτι τα λάθη γίνονται για να μαθαίνουμε, τρώμε τα μούτρα μας γι’ αυτό το λόγο και ποτέ δε θα σταματήσουμε να κάνουμε λάθη, αλλά όποιος είναι αρκετά έξυπνος θα αρπάξει την ευκαιρία που του δίνεται μέσα απ’ αυτά: θα προσέχει άλλη φορά που θα του ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο. Εύκολο είναι να το λένε όμως και όσοι το λένε πρέπει να γνωρίζουν την αξία τους καλά γιατί ποτέ δεν είναι αργά για να ακούσουμε ακόμα και συμβουλή του ίδιου μας του εαυτού.
Μερικές φορές συμβαίνουν κάποια πράγματα στη ζωή μας που γνωρίζουμε πως μπορεί να μην μας κάνουν καλό, να επιδρούν αρνητικά πάνω μας
, να μας γεμίζουν τύψεις και ενοχές, όμως εμείς στεκόμαστε ανήμποροι μπροστά στην πραγματικότητα και γυρίζουμε την πλάτη σε όλ’ αυτά. Ο λόγος βρίσκεται στο ότι πέρα απ’ τις ενοχές και όλα τα αρνητικά στοιχεία που υπάρχουν, εμείς μπορει να θέλουμε να ζήσουμε αυτό το λάθος, μπορεί να περιμέναμε μια ζωή γι’ αυτό και μπορεί να μη μας δωθεί η ευκαιρία να το ξαναζήσουμε. Αυτός και μόνο ο λόγος αρκεί για να κάνουμε τα πάντα στην άκρη και να παλέψουμε γι’ αυτό το λάθος με τον εαυτό μας.
Άν η διάρκεια του τελικά κρατήσει λίγο, ή ακόμη αν κρατήσει για πολύ περισσότερο απ’ όσο νομίζαμε, δεν έχει σημασία γιατί η ανάμνηση είναι ακόμα πιο γλυκιά, τουλάχιστον εκείνη παραμένει ίδια, σταθερή και αμέριμνη. Μαζί της κοιμόμαστε, μαζί της ξυπνάμε και στο τέλος της ημέρας που χρειάζεται να πάρουμε από κάπου κουράγιο , τότε λέμε στον εαυτό μας: «Δεν αρμόζει σ’ εμένα το λάθος, δεν πρέπει να το ονομάζω έτσι».
Στην πραγματικότητα η ζωή θα ήταν πολύ διαφορετική, αν δεν υπήρχαν αυτά τα πρέπει και τα μή που μας κρατάνε μακριά από τους πειρασμούς της ζωής και μας υποδεικνύουν σε πιο μονοπάτι να κινούμαστε. Η μεγαλύτερη απ’ όλες τις διαφορές είναι πως το λάθος, θα ήταν απλά μια καθημερινή ανούσια πράξη που δε θα ενδιέφερε κανέναν , ούτε και εμάς τους ίδιους. Δεν θα είχε την ίδια γλύκα, δε θα ήταν «απόλαυση». Αυτή λοιπόν είναι η μαγεία που μας κρατά ζωντανούς και δίνει έναν διαφορετικό τόνο στη ζωή μας.
Τέλος θα κλείσω το κεφάλαιο αυτό με τα εξής λόγια του Αμερικανού προέδρου Theodore Roosevelt «Ο μόνος άνθρωπος που δεν κάνει λάθη, είναι ο άνθρωπος που δεν κάνει τίποτε.» Γι’ αυτό λοιπόν σήκω από τον καναπέ σου, βγες έξω και κάνε λάθη, όσα πιο πολλά μπορείς, πάλεψε γι’ αυτό που θέλεις και άσε τα περι σοφίας λόγια να ηχούν στ’ αυτιά σου ξανά και ξανά. Τα λάθη μπορεί να λένε ότι γίνονται για να μαθαίνουμε απο αυτά, μήπως όμως γίνονται και για να ζήσουμε αληθινά;
Σύνταξη: Anastasia Bon
Χρυσόσκονη 